Zaterdag is het koffietafelboek HØKEN BREKKEN & ANGOAN verschenen. Het boek gaat over de beginjaren van de Achterhoekse boerenrockformatie Normaal die in 2025 maar liefst 50 jaar bestaat. De iconische foto’s van Hugo Jaartsveld zijn de basis van deze uitgave. Persfotograaf Hugo Jaartsveld (1947-1985) maakte als zwager van Bennie Jolink de beginjaren van Normaal van dichtbij mee en was de eerste huisfotograaf van de band.
Voor de samenstelling van dit boek dook de Achterhoekse uitgever Willy Hermans zelf in het verleden van de band. Met behulp van materiaal van verzamelaars als Paul Liebrand en Jan Donkers die een Normaal-museum in het Brabantse Erp beheert stelde Hermans een document samen met een tijdlijn waarin alle gebeurtenissen uit de eerste roerige jaren worden gevolgd. Hij maakte gebruik van eerdere interviews met Bennie Jolink, Ferdi Joly en Henk Wolters maar interviewde speciaal voor deze uitgave Joost Carlier en Alan Gascoigne. Joost Carlier was de ontdekker en de eerste manager van Normaal en liet zich nog niet eerder uit over die periode. Zonder Carlier had Normaal niet bestaan, maar hij wilde niet met Normaal “meer punaises op de landkaart prikken” en stopte in 1979 om zich later te richten op grote evenementen als Lowlands.
Alan Gascoigne maakte deel uit van de band van 1980-1982 en beschrijft zijn jeugd in Engeland waarin hij zijn grote held Eric Clapton dikwijls ontmoette en al ver voordat Normaal bestond hij in een vol Wembley-stadion speelde bij de roemruchte band Screaming Lord Sutch. Hij beleefde veel plezier aan zijn Normaal-jaren en vertelt dat de overgang naar de feestmuziek niet de reden was van zijn vertrek zoals vaak is beweerd. Normaal was veel meer dan alleen een boerenrockformatie. Met de dialectrock zorgde de band voor regionaal zelfbewustzijn en begon het een revolutie tegen de grote stad en tegen de gevestigde orde.
Bennie Jolink en zijn maten provoceerden het establishment en lagen regelmatig overhoop met de handhavers van orde en gezag. Normaal was betrokken bij ontwikkelingen in de samenleving en in de muziekcultuur. Ze rekenden af met de zoetsappige muziek en introduceerden de streektaal in de popmuziek.
Het fotoboek heeft de grootte van een stoeptegel (30 x 30 cm) en telt 304 pagina’s.